Η χρήση του μελιού ενάντια στη δυσκοιλιότητα: η διαδρομή της Aboca από την ιστορική έρευνα

Η Aboca ξεκίνησε τη διαδρομή που την οδήγησε στην ανάπτυξη του Leviaclis μελετώντας ιστορικά κείμενα που φυλάσσονται στην Bibiliotheca Antiqua του Aboca Museum, μια πολύτιμη συλλογή περίπου 1.000 βιβλιοδετημένων τόμων, που εκδόθηκαν ανάμεσα στον 16ο και στις αρχές του 20ου αιώνα.

Χάρη σε αυτήν την ιστορική έρευνα, η Aboca μπόρεσε να ανακαλύψει εκ νέου τα πολυάριθμα πλεονεκτήματα της χρήσης του μελιού για την ανθρώπινη υγεία: για τους λαούς της αρχαίας Μεσογείου, το μέλι αποτελούσε «βασική θεραπευτική ουσία».

Τόσο πολύτιμο ήταν που του απέδιδαν θεϊκή προέλευση: πίστευαν ότι το μέλι κατεβαίνει από τον ουρανό και η μέλισσα το συλλέγει για να το δωρίσει στον άνθρωπο.

Η χρήση δια του ορθού ανάγεται στο 1500 π.Χ.: οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν υπόθετα που περιείχαν μέλι. Χίλια χρόνια μετά, ο Ιπποκράτης περιέγραφε υπόθετα με γλυκάνισο, μύρο, λίπος κατσίκας και μέλι. Σύμφωνα με την ιστορία, ο Ιπποκράτης χρησιμοποιούσε επίσης κλύσματα με βάση το μέλι για υπακτικούς και καθαρτικούς σκοπούς.

Επανεξετάζοντας τις ιστορικές μαρτυρίες υπό το αυστηρό πρίσμα πρόσφατων επιστημονικών ανακαλύψεων και εφαρμόζοντας προηγμένες τεχνικές ανάλυσης, η Aboca μπόρεσε να αξιολογήσει και να επιβεβαιώσει τις ιδιότητες του μελιού. Χάρη στη χρήση τεχνολογιών αιχμής, κατάφερε να διευρύνει τις προοπτικές της πολύτιμης αυτής πρώτης ύλης, δημιουργώντας ένα καινοτόμο μικροκλύσμα.